ΑΣΚΗΣΗ -ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
(με την συναίνεση του ίδιου του ποιητή)
" Όταν η συμφορά συμφέρει ,λογάριαζε την για πόρνη "
_Εσύ στη συμφορά απαντάς με χαμόγελο γιατί ξέρεις ότι η συμφορά δεν συμφέρει να λογαριάζεται για πόρνη ,είναι η πόρνη της χαράς
- " Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την ευθύνη "
-Θα πρέπει να φοράς το ρούχο της παραδοχής. Έχω φτιάξει μια καλύβα΄,αποδοχή της μέρας που φοβάται και κοιμισμένη. Μια παλάμη το φως κουράζει τα μάτια ,όπως η καρδιά κούρασε τους πετεινούς να δημιουργούν πρωϊνά .Εκεί θάχω ένα μικρό μέρος να κρυφτώ από την ευθύνη ....το κρησφύγετο υης αγάπης για ό,τι δέχεται σιωπηλά φωνάζοντας για το αντίθετο.
Όταν ακούς " τάξη " ανθρώπινο αίμα μυρίζει
Στην αταξία,μέσα στο βουητό κρύβεται η δυνατότητα της ισορροπίας από εκείνο τον αντάρτη που κατάλαβε ότι αντάρτης σημαίνει ισορροπιστής.
Μια νομοθεσία άχρηστη για τις Εξουσίες ,θάταν αληθινή σωτηρία
Τη νομοθεσία του εαυτού μας την καθορίζουν τα λουλούδια ,κάποια χειμωνιάτικα δειλινά, λίγα κελαϊδίσματα και κάπου-κάπου υγρά μάτια
΄Οταν η ζωή μάχεται οι νεκροί στον Άδη μηδίζουν
Είναι ανυπόφορο ο νεκρός μέσα μου να με ζηλεύει......αφήνω κατά μέρος την προδοσία της ζωής μου που μόνο έτσι μου γίνεται αγαπητή ...και γίνομαι ένας ολοζώντανος νεκρός που θέλει ν' αρνηθεί αλλά δεν αρνιέται
Από το Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα
Από τα χείλη σου τραβιέται η σάρκα μου κα ανεβαίνει κατακόρυφους βράχους η ψυχή μου. Ένας Θεός-Αίγαγρος με περιμένει .Δυσπρόσιτος, άφοβος .....Εκείνος ,το αίμα μου ,η ανατολή μου , με σπρώχνουν να πετάξω...
Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά ,έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του
Πέρασα νύχτες πολλές μ΄ένα τσιγάρο στο στόμα ,στα λιμάνια ,σε κίτρινες πόρτες ,σε θαμπά ,υγρά δρομάκια , στους καπνούς των κόκκινων χειλιών .Ναυτικοί και γλάροι μαζί ,μυστήριο που σαν χαλκομανία επιμένει να μένει.Έμεινα πολλά απογεύματα με ήλιους θεόρατους να με κοιτάζουν......Μέσα σε λευκά σεντόνια ,κάτω απ' τη μύτη της μυρωδιά της, έμεινα μισοκοιμισμένος. Η σιωπή τότε ορφάνευε. Κάθε φορά που μούσκευα από ανθρώπων ιστορίες ..περίμενα ένα χελιδόνι να μου δείξει ότι δεν είμαι μόνος στη κάθε άνοιξη.
Αν είναι να πεθάνεις πέθανε ,αλλά κοίτα να είσαι ο πρώτος πετεινός στον Άδη -
- Από παντού σύρματα ζώνουν το κορμί μου ,με σφίγγουν......πονάει το κεφάλι μου στο κήπο των κυκλάμινων που χρόνια ζω....Η μυρωδιά με ξυπνά ,ένα άγουρο ξύπνημα μέσα σ' ένα κήπο ήχων.....Όχι, δεν δέχομαι να γίνω ο πρώτος πετεινός στον Άδη ...ο πρώτος που θα φέρει την καταστροφή ! Βαστώ το χέρι σου ...μια μνήμη με κρατά...Όλα μια μνήμη τα κρατά ορατά.
Μακριά μέσα στ΄απώτατα βάθη του Αμνού ,ο πόλεμος συνεχίζεται.
Μακριά ,μέσα στα πιο κοντινά μόρια της αγάπης ο πόλεμος δεν συνεχίζεται ,δικαιώνεται γιατί φέρνει αυτό που επιδιώκει.
Δίνε δωρεάν τον χρόνο ,αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.
- Κι όταν θέλεις να διαλυθείς ,εαυτέ μου ,μείνε ακέραιος
Στο χωριό μου την λύπη την λένε Λάμπουσα..
Στο χωριό μου την Λάμπουσα την λένε χαρά ,γιατί η λύπη που κρύβεται μέσα της, πάντα υστερεί.
Η λύπη ομορφαίνει γιατί της μοιάζουμε
Η ομορφιά λυπάται επειδή της υποκλινόμαστε .Η ομορφιά χωρίς να μας περιμένει, είναι υπερήφανη!
Κάπου μεταξύ Τρίτης και Τετάρτης πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα
Βρέθηκε η μέρα σου ,δεν παράπεσε .Μια δικιά σου μέρα η μέρα μου!
Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα...
Ναι ,η θάλασσα έρχεται στα πόδια μας να μας μιλήσει για ό,τι δεν έχουμε...να μας ρωτήσει γι' αυτό που αγαπάμε, αυτή την ίδια...
Χαράξου κάπου με οποιδήποτε τροπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία
Χάραξα στη μνήμη μου ένα μεγάλο γιατί ,που βρήκε ανταπόκριση από μια παπαρούνα!
Δυστυχώς και η γη με δικά μας έξοδα γυρίζει
Τα δικά σου έξοδα είναι τα δικά μου έσοδα ;ότι η αγάπη είναι μια άγρια παραδοχή εξόδων ;
Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της
Να τρως το φως και με τις σκιές και με τις ομίχλες . Μη ξεχνάς ότι το φως δεν κρύβεται..
Κι' από την ανάποδη φοριέται η φαντασία και σ΄όλα της τα μεγέθη
Ό,τι κι αν πω θάναι το ανάποδο κάθε πραγματικότητας ...φαντασία τόσο πραγματική..
Προσπάθησε να οδηγήσεις την τεχνική τελειότητα στην φυσική της κατάσταση
Να κοιτάζω στον καθρέπτη το πρόσωπο μου είναι μια κάποια δυνατότητα που έχει ο πολιτισμός να είναι φύση...
Έτη φωτός στους ουρανούς ,έτη Αρετής μεσ' τον ασβέστη
Χρόνια πολλά στο καλοκαίρι ,σίγουρη ζωή μεσ' στο χειμώνα
Από τον στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μεσ ΄στο ρόδι κι'
ευφραίνεται
Από τα μάτια σου στάζει ο ήλιος στν καρδιά μου και ανασταίνεται
Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων
Τα θαύματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά λευκές επιδερμίδες κάτω από το φως της σελήνης
Ο νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει
΄΄Ερχεται στιγμή που ο δικός μου νόμος τολμά να με υποτάξει ..και τα καταφέρνει.
25/12/1984
